Wie wil dat nou niet? Eens een dag leven zonder constant te worden geconfronteerd met Corona of alle waar- of onwaarheden rondom deze pandemie. Ik neem je even mee in mijn gedachten wereld.
Als schorpioen, geboren in november 1956, schep ik er genoegen in om mensen op het verkeerde been te zetten, te provoceren of reacties uit te lokken. Velen weten dat van me, anderen lezen het nu voor het eerst. Voorbeelden uit het verleden? Neem nou mijn berichten over Almere. We hebben onlangs berekend dat we daar meer dan veertig jaar gewoond hebben. Ook al geef ik af op Almere, de tijd daar was aangenaam en vermakelijk. Maar nu ik er weg ben lijkt het, alsof niets meer goed is aan Almere. Dat is onzin natuurlijk. Mijn grootste netwerk ligt daar nog. En natuurlijk mijn link met Stichting AAP op de Kemphaan. Maar wat teasen blijft leuk en zal ik niet nalaten.
En toen kwam Corona. Wat moet je daar nou nog van zeggen? Ook weer zo’n onderwerp dat uitermate geschikt is om tweespalt te zaaien. Moet zeggen dat onze overheid daar beter in is dan dat ik ben. Maar ik heb mijn best gedaan, echt wel. Maar, zoals ik op Facebook al schreef. Het werd tijd om alle onzin en berichten te negeren en eens goed te gaan zitten wat IK er nou mee wilde. Voor de duidelijkheid nog even mijn tekst op Facebook:
“Eerder liet ik al weten dat ‘ie op de mat gevallen was. Dé uitnodiging waar de een smachtend op wacht, een ander smalend om lacht en weer een ander die zijn handen dichtknijpt. Hoe je er ook over denkt, het moment van de waarheid is daar. Je moet kiezen.
Mensen die van me houden zeggen, niet doen Henk
Mensen die van me houden zeggen, doen Henk, vooral doen.
*Zucht*
Dan heb je nog de mainstream media en de zweefteef websites. Kortom, wat moet je nou? Er is er maar één waar ik heilig in geloof. Dat ben ikzelf omdat dat het enige is wat ik heb waar ik op kan vertrouwen. Ik ga er dus eens goed voor zitten en verban al het andere uit mijn gedachten.
Er is een pandemie. Een onzichtbare vijand die het op me heeft voorzien. Nog steeds ontspring ik de dans, maar het komt dichterbij. Leeftijd en lichamelijke conditie (overgewicht) maken dat het fataal kán zijn. Wil ik dat risico nemen?
Andere gedachte.
Onze kwetsbare dochter in een woongroep. Kwetsbaar, omdat ze naast haar beperking nu een jonge vrouw van 30 is. De bescherming van het kind zijn is dus weggevallen. Tel daar bij op dat er nu een vierde(!!) uitbraak in het pand is. Een uitbraak van positief geteste. Naast Sharon en mezelf heb ik ook rekening te houden met Wil. Die ontving dezelfde uitnodiging voor dezelfde lichamelijke gesteldheid. “Als je het niet doet, mag je dus straks niets meer,” is haar zorg. Ik begrijp haar angst.
Wat me tegenstaat is de chantagedruk die ik voel, opgelegd door een politiek die met onbegrijpelijke en zwalkende maatregelen de boel probeert te redden. We nemen contact op met de groep. Eerder was doorgegeven dat we geen toestemming gaven voor de vaccinatie van Sharon. Zouden Wil en ik nu voor onszelf anders besluiten, moet dat ook voor Sharon. Maar de vaccinatieronde is daar al geweest. Er is sprake van een tweede ronde op de woning. De weg is dus vrij om een gedegen besluit te nemen. Ons besluit, en niet een opgelegd door anderen. Het wordt rustiger in mijn hoofd. Mocht morgen door de persoonlijke begeleidster verzekerd worden dat er een tweede ronde komt, dus ook een waarin Sharon kan meegaan, staat ons besluit vast en zal zaterdag tussen 11:15 en 11:30 de huisarts bij ons de eerste spuit zetten.
We zijn weer een paar dagen verder. De laatste lockdown is opgeheven en Sharon zit te genieten bij ons in huis. De organisatie van de woongroep gaat kijken naar de mogelijkheid van een vaccinatie voor haar. Vanmorgen zijn Wil en ik voor onze eerste prik gegaan. Gleed er in als boter. Je voelt er werkelijk niets van. Voor de zekerheid moesten we nog even vijftien minuten blijven wachten. Daarna mochten we naar huis. Ergens in juni zal de tweede prik gezet gaan worden.
Even egoïstisch, het zal me een biet zijn wat anderen vinden. Het is ons besluit en we voelen ons er goed bij. Doel is toch hopelijk van iedereen om van dit vermaledijde virus af te komen?
Wat ik nu zeker weet is dat we nog steeds vatbaar zijn voor Corona. Maar mocht dat zo zijn zal het verloop een stuk milder zijn. Belangrijker dan dat, we kunnen geen drager meer zijn dus niet anderen besmetten. We zijn ons er terdege van bewust dat dit alles een test is. Niet zo vreemd als je bedenkt dat dit virus bestreden moet worden met nieuwe middelen. En daar is de vaccinatie er één van. En voor degene die ons liefhebben en bang zijn dat we er aan dood gaan….. Vanaf de dag dat ik geboren ben ben ik al stervende. Vandaar dat ik geniet van elke dag die me gegeven is. In gezondheid. En dat laatste… daar draait het nou juist om.
Voor- of tegenstander? Neem een wijs besluit waar je achter kunt staan. Wat je ook besluit, mijn respect heb je en zal je houden. Volgende keer weer meer techniek.