
Deze nieuwsbrief eens wat minder technische informatie. Wel wat meer vragen waar je goed over moet nadenken. Ik wil graag weten waar je jezelf ziet als computer gebruiker. Is dat beginner, gevorderde of expert? Eerlijk zijn hoor.
Informatie op niveau
Het blijkt voor velen een moeilijke vraag om te beantwoorden. Dat blijkt ook wanneer ik de vraag moet stellen aan nieuwe deelnemers aan de computercursus ‘Dubbelklik’. Om de deelnemers goed in te plannen is het nodig te weten wat het kennisniveau is. Geef je te veel technische informatie aan een beginner dan haakt deze snel af. Zo ook wanneer je te simpele stof aanbiedt aan een vergevorderde. Volgens mij gaat dat ook op voor een nieuwsbrief als deze. Vandaar dat ik het nu onder de aandacht breng.
Vergevorderde beginners en beginnende experts
Het is voorgekomen dat men van zichzelf vond dat men een beginner was. Al gauw na het starten van de cursus bleek dat het kennisniveau veel hoger lag. Kwestie van zelfvertrouwen?
Het omgekeerde gebeurde ook. Deelnemers die zich vergevorderd of zelfs expert noemen die weinig of zelfs heel weinig weten. Dat is voor de persoon die de informatie moet delen, ik dus, best lastig.
Plezier brengt kennis
Mijn doel is het zo maken dat men plezier heeft in het gebruik van een computer, ongeacht of dat nu een PC of een laptop is. De volgende twee praktijkvoorbeelden geven precies aan wat ik bedoel. Uiteraard worden in deze voorbeelden geen namen genoemd, AVG hé. Ga er maar even voor zitten.
Herinneringen ophalen met Google Maps
In Almere is er vaak een beroep gedaan op mijn kennis en plezier in het les geven. Zo kan het gebeuren dat een bewonersvereniging in Almere Haven me benaderd met het volgende.
“Henk, we hebben wat ouderen in de wijk die het prettig zouden vinden wanneer iemand bij hen thuis wat uitleg zou willen geven. Mogen we een beroep op je doen?” Iedereen die me goed kent, weet het antwoord al. En zo maakte ik kennis met een alleraardigste oudere dame in Almere Haven. Het is nog niet zo lang geleden dat haar man is overleden. Ze verontschuldigd zich, “weet u, het is altijd mijn man geweest die alles op de computer deed. Nu hij er niet meer is, moet ik wel.” De afkeer van dat elektronische ding sijpelt door de woorden heen. Vooral het gevoel het ’te moeten’ doet me pijn.
We zijn zo’n drie weken verder. Mevrouw pakt het redelijk snel op. Ze is al wat meer bekend met internet en weet haar weg langzaam maar zeker te vinden in de digitale wereld. Er verschijnt zelfs soms een glimlach op haar gezicht als het weer is gelukt. Ik besluit een volgende stap te maken.
“Het gaat steeds beter, chapeau,” begin ik voorzichtig. “Maar ik merk wel dat u het verlies van uw man nog niet heeft verwerkt, wat begrijpelijk is. Misschien een rare vraag, maar waar bent u voor het laatst met uw man op vakantie geweest?” Ze kijkt me aan, denkt even na en noemt dan zachtjes een plaatsje in Italië.
Toeval bestaat niet
Dat is een heel ander onderwerp, maar komt ook hier weer naar boven. Terug naar de oudere dame. Ik laat haar zien hoe ik naar Google Maps ga. Als ze dat door heeft ga ik verder. Ik tik het plaatsje dat ze net noemde in de zoekbalk. Vervolgens open ik Street view. Street view is de optie om in Google Maps op straatniveau door een wijk, buurt of stad te lopen. Ze veert van verbazing op. “Maar dat is het hotel waar we hebben geslapen….” Street view opende precies op het plein voor het hotelletje waar het stel logeerde. Hoezo toeval?
Ze zucht en ik kijk naast me. Voorzichtig loopt een traan over haar wang. “Betekend dit,” begint ze zachtjes, “betekend dit dat ik zo terug kan gaan naar alle plaatsen waar we geweest zijn saampjes?” Ik knik bevestigend. Als ik even later haar woning verlaat kan ook ik een traan niet onderdrukken. Kennis delen en mensen op die manier blij maken, het is het mooiste dat er is.
Hoe ik het leven van een kunstliefhebber ingrijpend veranderde
Nog een een-op-een situatie. Ik schreef hier al eens eerder over. Dit keer betreft het een oudere heer die wat meer kennis wil opdoen. Het is een gezellige prater en de sessies bij hem thuis vlotten snel. Ook hij pakt de stof snel op. Het scheelt echt wanneer mensen bereid zijn zich open te stellen voor de nieuwe mogelijkheden die de digitale wereld biedt.
Het zou het laatste bezoek worden. Ik besluit hem te verrassen. “Uw kamer hangt vol kunst, u bent vast een liefhebber?” vraag ik hem. “Jazeker, het is het weinige dat ik nog heb. Ik kan er oprecht van genieten,” antwoordt de heer. Ik moet glimlachen als ik hem de volgende vraag stel. “Bent u wel eens in het Louvre geweest?” Ik zie zijn ogen twinkelen. “Nee, dat genoegen heb ik nooit mogen hebben.”
Ik kijk hem aan en vraag hem, “zullen we eens samen gaan?” Ik wacht zijn antwoord niet af.

Een van de minder bekende projecten van Google is de Google Arts & Culture. Ik tik de url in en ga op zoek naar de museum verkenner (explorer). Niet veel later staan we in de hal van het Louvre. Ik leg hem uit hoe hij kan manoeuvreren door het museum. De glimlach die op zijn verweerde gezicht verschijnt zal ik nooit meer vergeten. Als ik naar buiten loop denk ik heel even, “bedankt Google.”
Later kwam ik erachter dat de museums in dit project vaak wisselen. Bij het schrijven van dit artikel staan de museums in Spanje centraal.
Laat via een mail naar info@pcprivesupport.nl eens weten wat je van dit verhaal vond en belangrijker, wat ben jij, beginner, gevorderde of expert?